Τί μας άφησαν πίσω οι αυτοδιοίκητές εκλογές του 23

 

Λίγες ώρες πριν στηθούν οι κάλπες και πριν σπεύσουμε να στηθούμε στη γραμμή για να ψηφίσουμε θεωρώ ότι είναι η ιδανική στιγμή να καταγράψω τις εντυπώσεις μου, ανεξάρτητα του αυριανού  αποτελέσματος που τέτοια ώρα θα είναι γνωστό.

Το πρώτο και κυριότερο που διαπιστώθηκε σε όλους μας είναι το πασίγνωστο σε εμάς τους καμπίσιους "ΤΙΝΑ". There Is No Alternative. Δυστυχώς. Μεγάλο, τεράστιο έλλειμα σε ηγέτες. Κι εννοείται ότι σίγουρα υπάρχουν στην πόλη μας άξιοι, πανάξιοι συμπολίτες που και ικανοί είναι και τις γνώσεις έχουν και θα διέπρεπαν στα ηνία της πόλης. Δεν τολμούν όμως να ασχοληθούν. Δεν έχουν το κουράγιο και τη διάθεση που χρειάζεται για να τα βάλουν με το βαθιά ριζωμένο πελατειακό, μικροαστικό, ψηφοθηρικό και μόνο ψηφοθηρικό πολιτικό σύστημα της πόλης. Ένα σύστημα που κακά τα ψέματα, ταΐζει πλουσιοπάροχα και καθιστά  πλούσιες, αρκετές  οικογένειες  της Άρτας! Κι αφού δεν

μπαίνει νέο αίμα στο σώμα του πολιτικού βίου της πόλης, βρίσκεσαι στη θέση να μην ξέρεις τί να ψηφίσεις. Και μπορεί τα δύο αριστερά ψηφοδέλτια των αυριανών εκλογών να απαρτίζονται από ευυπόληπτους πολίτες και αξιολογότατους ανθρώπους, ούτε οι ίδιοι όμως δεν επιζητούν ούτε ελπίζουν στην πρωτιά που θα τους φέρει στη διακυβέρνηση της πόλης. Διαπιστωμένο πανταχόθεν: δεν υπάρχει ενναλακτική. Μόνο ανακύκλωση παλαιών, γνωστών και μη εξαιρετέων  υποψηφίων που μάλιστα αρκετοί από αυτούς δεν δίστασαν και  εκμεταλλεύτηκαν τις καταστάσεις και με μεγάλη ευκολία, απαρνήθηκαν πολιτικές ιδεολογίες, θεσμικές θέσεις που κατείχαν, φίλους, συντρόφους, συναγωνιστές, συμπαραστάτες με την ελπίδα ότι θα βρουν νέους τέτοιους στην απέναντι πλευρά, φορώντας μόνο νέο κουστούμι. οι άρρενες, νέο ταγέρ οι κυρίες. 

Και πάμε στη δεύτερη παθολογία των  Αρτινών πολιτικών ζητημάτων  που αναδείχθηκε: καρεκλολατρεία! Υπάρχουν πολίτες της πόλης που δείχνουν να είναι γαντζωμένοι με στις καρέκλες. Δοκίμασαν  ως υποψήφιοι, μερικοί εκλέχτηκαν, άλλοι απέτυχαν να εκλεγούν παλαιότερα, επανεμφανίστηκαν ως δυνητικά υποψήφιοι, πάντως κατέληξαν με οποιονδήποτε τρόπο να διεκδικήσουν να πιάσουν στασίδι. Κάποιοι από αυτούς ραμολί κανονικά, ωσάν να οφείλουν να είναι οι  εκπρόσωποι της "γεροντοκρατίας" της πόλης! Εντάξει, προσφέρατε στον τόπο μερικοί, ας κάνετε στην άκρη να   δουλέψουν και να προσφέρουν νέα μυαλά, με φρέσκες ιδέες, έστω διαφορετικές από αυτές που εφαρμόζατε χρόνια τώρα. Δεν σας τιμά η εμμονή και η λαγνεία για την εξουσία που φτάνει μέχρι και το σημείο να καταδέχεστε να γίνεστε με τον ένα ή τον άλλον τρόπο από Δήμαρχοι κλητήρες.

Το τρίτο γεγονός που καταδείχτηκε περίλαμπρα στην προεκλογική περίοδο που μόλις τελείωσε, είναι η εισαγωγή και καθολική χρήση στο δημόσιο διάλογο αυτού που στην Σκούπα  λέμε Whataboutism ή whataboutery. Χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον σχεδόν σε κάθε τοποθέτηση ή υποτιθέμενο άτυπο και τυπικό διάλογο μεταξύ  των υποψηφίων.  Το Whataboutism είναι μία από τις συχνότερες μορφές διαφυγής της προσωπικής ηθικής ευθύνης.  Με άλλα λόγια όταν σε ρωτάνε γιατί το έκανες αυτό, εσύ εστιάζεις σε κάτι άλλο που έκανε  ο αντίπαλος για να τον δυσφημήσεις. Κοινώς παίζαμε την κολοκυθιά. Δεν νομίζω να θέλετε παραδείγματα! Βρείτε την αποδελτίωση από τις κεντρικές ομιλίες των δύο κυρίων διεκδικητών της δημαρχίας και θα δείτε μόνο ένα πιγκ πονγκ από κατηγορίες, χαρακτηρισμούς πράξεων και στάσεων σε διάφορα ζητήματα. Το ίδιο και στα φλογερά ποσταρίσματα στο φου μπου.  Και να ήταν τα ζητήματα αυτά που συζητήθηκαν εποικοδομητικά και ωφέλημα για την πόλη; Έχει μείνει σε κάποιον από εσάς το όραμα, οι στόχοι, πράγματα χειροπιαστά που θα γίνουν και θα αλλάξουν προς το καλύτερο τη ζωή μας από τους διεκδικητές του Δημαρχιακού θώκου;  ΟΚ, όποιος και να είναι ο μεθαυριανός Δήμαρχος θα έρθουν χρήματα πολλά για έργα, τα χρήματα αυτά, τα περισσότερα θα πάνε σε εργολαβίες εκτός πόλης, κάποια σε λίγες οικογένειες εντόπιων εργολάβων. Θα δούμε επιτέλους την πόλη να αλλάζει; Συζητήθηκαν μεγάλα θέματα όπως η διευθέτηση της κοίτης του Αράχθου, το βιομηχανικό πάρκο, το διοικητήριο, η επέκταση της πόλης με νέο πολεοδομικό. Δεν νομίζω Τάκη....

Σαν επίλογο θέλω να απευθυνθώ σε αυτούς που παθιάστηκαν τόσο πολύ με αυτές της εκλογές είτε από τη θέση του υποψηφίου, είτε αυτή των κριτών και δη των επικριτών αρκετών υποψηφίων με ευθείες, κατά πρόσωπο, άκομψες επιθέσεις,:

 Τώρα όμως μένει η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, αυτά τα τρία·

 μεγαλύτερη δε αυτών είναι η αγάπη.

Άνευ πλάκας, με πολλές και διαφορετικές κατά περίπτωση αφορμές και αιτίες, θα είναι πολύ δύσκολη η Δευτέρα για κάποιους από εμάς...... 

ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ.