Αγαπητοί ακροατές και ακροάτριες! Όσοι κι όσες με παρακολουθείτε να εξαπολύω τα βέλη μου από αυτό εδώ το λαγούμι, ίσως να έχετε καταλάβει πως σε περίοδο εκλογών φροντίζω και το βουλώνω και δεν παίρνω θέση υπέρ ή κατά των υποψηφίων, κυρίως στις αυτοδιοίκητες εκλογές. Γέννημα-θρέμμα Αρτινιά, γνωρίζοντας την πλειοψηφία των ντόπιων ψηφοφόρων, μοιραία ελλοχεύει ο κίνδυνος να μεροληπτώ. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό. Δικαίωμα των πάντων ανεξαιρέτως είναι να εκφράζουν τη γνώμη τους, κόσμια. Στην περίπτωσή μου όμως, θα μπορούσε δικαίως να με κατηγορήσει κάποιος ότι κρύβομαι πίσω από την ανωνυμία μου, "ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα". Από την άλλη, η χρήση από μέρους μου της ανωνυμίας, με απελευθερώνει και με κάνει να γράφω και να λέω πράγματα που στην πραγματική ζωή μου, ντρέπομαι και κωλύομαι να τα πω, αφενός για να μην στενοχωρήσω τους πολλούς που θέλουν να με λογίζουν μεταξύ των φίλων τους, αφετέρου δεν έχω καμιά όρεξη να ξεκινήσω διάλογο με ανθρώπους αγνώστους σε μένα που τους χρεώνω έλλειψη γούστου, παιδείας, πολιτικής κουλτούρας και αστικής ευγενείας. Τέλος, στην πραγματική μου ζωή (όχι την ψηφιακή) χαίρομαι πολύ να συζητάω και να διαφωνώ με φίλους που τους έχω και με έχουν επιλέξει για συνομιλητή αλλά και για να κάνουμε παρέα σε ποτά, καφέδες, σινεμά, βόλτες κλπ. Συνειδητά λοιπόν απέχω να γράφω προεκλογικά. Όσες φορές υπέκυψα στον πειρασμό να το κάνω, επιλέγω το γνωστό καυστικό, υπερβολικό και σατυρικό τρόπο μου, όπου μέσα από τις παρατραβηγμένες ακατάσχετες αρλούμπες μου, διαφαίνονται πάντα, πολλές αλήθειες που τσούζουν. Οι αποδέκτες της κριτικής που φυσικά και καταλάβαιναν τις μπηχτές που τους αφορούσαν, επέλεγαν είτε να κάνουν τον Αλέκο είτε να γελάσουν κι αυτοί με τα καμώματά τους, με το άλλοθι ότι πρόκειται για καλοπροαίρετες υπερβολές που παρουσιάζονται χιουμοριστικά από ένα τρολ. Ανατρέξτε σε παλιές αναρτήσεις εδώ μέσα και δείτε τί εννοώ.
Τις τελευταίες ημέρες, βρισκόμαστε με τα μπούνια στην προεκλογική περίοδο των αυτοδιοικητικών εκλογών του 23, με όλους τους (πάμπολλους) υποψηφίους να έχουν παραταχθεί έμπροσθέν μας. Αναμένοντάς τους να κονταροχτυπηθούν μεταξύ τους, διεκδικώντας τον πεπερασμένο αριθμό των ψήφων μας, γινόμαστε θέλοντας και μη, μάρτυρες μιας συζήτησης που εξελίσσεται κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η συζήτηση αυτή αφορά την υποτιθέμενη "ανθρωποφαγία και τοξικότητα" που επιδεικνύουν κάποιοι και καταλήγει με το ευχολόγιο όλων των συμμετεχόντων στην παραπάνω κουβέντα, να επικρατήσει "πολιτικός πολιτισμός" εννοώντας μάλλον τον "πολιτικό ευπρεπισμό", μαζί με την σύνεση και την μετριοπάθεια.
Ας πάρουμε τα πράγματα λοιπόν με την σειρά: "Ανθρωποφαγία και τοξικότητα" είχε διαφανεί ήδη με την λήξη των προηγούμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, προ τετραετίας. Οι τότε ηττημένοι θεωρώντας είτε ότι αδικήθηκαν είτε ακόμα ακόμα ότι υπονομεύτηκαν, έσταζαν χολή και δήλωναν εαυτούς θύματα, του τοπικού συστήματος, των συμφερόντων, των "κομματαρχών" που δεν επιθυμούν να ψηλώνουν άλλοι πλην των ιδίων. Οι εκφράσεις, τα υπονοούμενα, ο θυμός από την πλευρά των ηττημένων και η έπαρση στα όρια της αλαζονείας από την πλευρά όσων θεωρούσαν τους εαυτούς τους νικητές, ήταν υπερβολικά. Είθισται, στα πλαίσια του πολιτικού πολιτισμού που αναζητούν όψιμα τώρα οι εκ νέου υποψήφιοι, την επομένη των εκλογών ο ηττημένος να συγχαίρει (έστω και προσχηματικά) τους νικητές και ο νικητής να τείνει χείρα φιλίας στους μέχρι χθες αντιπάλους του, "για το καλό της πόλης και του συνόλου". Το καθιερωμένο "Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι" εγώ προσωπικά, δεν το άκουσα τότε, εκτός κι αν βαριακούω....Αντί για κάτι τέτοιο, με το καλημέρα της συγκρότησης των οργάνων που διαφεντεύουν την τύχη του τόπου μας, παρατηρήθηκαν ανεξήγητες και χωρίς καμία δικαιολογία ανεξαρτητοποιήσεις και μετακινήσεις στελεχών, συνοδευόμενες με υπονοούμενα για εξυπηρετήσεις και διευκολύνσεις, για να βγάλουν κάποιοι τα προς το ζειν και μια παράλληλη τάση εξόντωσης του ηττημένου πολιτικού αντιπάλου (βλέπε Εθνική Άρτας). Όλα αυτά δεν τα βγάζω από την κούτρα μου. Είναι καταγεγραμμένα στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Αν αυτό τότε, δεν συνιστούσε ανθρωποφαγία και τοξικότητα, τότε τί άλλο θα μπορούσε να είναι;
Έπειτα, και μετά από την κίνηση με τις παραιτήσεις σωρηδόν των αντιδημάρχων, επικράτησε μια από τα ίδια: αυτοί που έφυγαν από το μαντρί, από την μια πλευρά, την "πατρική", λοιδορήθηκαν δημόσια, κατηγορήθηκαν, έγινε προσπάθεια πολιτικής τους εξόντωσης, προσπάθεια μακρά σε χρόνο (μέχρι και σήμερα) και έντονη. Από την άλλη υπήρξε η προσέγγιση της "μητρικής" αγκαλιάς των αντιπάλων, ώστε να επωφεληθούν και οι ίδιοι ποικιλοτρόπως και χάιδευαν τα αυτιά των αποχωρησάντων, με το να υπερασπίζονται το δίκαιο της ελευθερίας σε απόσχιση, ανεξαρτητοποίηση και της δημοκρατικής οικειοθελούς αποχώρησης. Και ερχόμαστε στο οξύμωρο σήμερα, μετά τον αχταρμά των μετακινήσεων και των μεταγραφών μεταξύ των συνδυασμών, όπου "διώκτες" των τελευταίων "αποστατών" είναι πλέον με τους υπερασπιστές όσων αποσκίρτησαν για να έρθουν μαζί μας στην Εθνική, ενώ πρώην υπερασπιστές των "αδυνάτων" συμπορεύονται με τους διώκτες τους. Φυσικά την ανθρωποφαγία και την τοξικότητα εκείνων των ημερών, κάνουν πως δεν τη θυμούνται οι περισσότεροι....
Μοιραία λοιπόν καταλήξαμε στο σημείο που έχει δημιουργηθεί όντως πόλωση με δυο αριστερούς συνδυασμούς, "ήσυχοι" να παρακολουθούν στωικά το (άβολο; οξύμωρο; κωμικοτραγικό; απροκάλυπτα προκλητικό; αναμενόμενο;) ντέρμπυ που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δύο κατά δήλωση των επικεφαλής των, Δεξιών συνδυασμών. Στην διελκυστίνδα αυτή και από τις δύο πλευρές του τεντωμένου σχοινιού, έσπευσαν και δήλωσαν εθελοντικά το παρόν, πολλοί πρόθυμοι κατά δική τους και αυτοί ομολογία Αριστεροί και Κεντρώοι. Από αυτούς λοιπόν τους πρώην μπλε, πρώην κόκκινους και πρώην πράσινους (οι ίδιοι είχαν επιλέξει και είχαν βαφτεί έτσι με συμμετοχές στα αντίστοιχα μητρώα κομμάτων) δικαίως, ζητούνται από τον μέσο ψηφοφόρο, πειστικές απαντήσεις στις εξής απλούστατες ερωτήσεις:
Πώς γίνεται να έχουν μεταλλαχθεί κυριολεκτικά σε μια νύχτα οι αντιπολιτευόμενοι, στους ενθερμότερους κλακαδόρους και υπερασπιστές της δημόσιας πολιτικής που εφαρμοζότανε για την πόλη, την οποία δημοσίως οι ίδιοι κατήγγειλαν σε κάθε τόνο και με κάθε αφορμή ως αποτυχημένη και αναποτελεσματική.
Αντιστρόφως, πώς γίνεται σειρά Αντιδημαρχαίων να καταγγέλλουν όψιμα την δημόσια πολιτική για την πόλη της Άρτας την οποία επί σειρά ετών υπηρετούσαν από θέση εξουσίας και με την οποία εξελέγησαν για να την υπηρετήσουν και να εφαρμόσουν ως την πλέον ενδεδειγμένη.
Τα ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν οι υποψήφιοι με τους νέους, αλλά μέχρι προχθές αντίπαλους συνδυασμούς, είναι σαφώς πολιτικά κι όχι προσωπικά. Και ελλείψει πειστικών απαντήσεων, οι ερωτώμενοι καλούν, σχεδόν εκλιπαρώντας από τα δημόσια κοινωνικά δίκτυα, να επικρατήσει πολιτικός πολιτισμός και να πάψει η ανθρωποφαγία και η τοξικότητα, με άλλα λόγια να πάψουν να τους πιέζουν για εξηγήσεις (να τους κράζουν θεωρούν οι ίδιοι). Χωρίς να έχουν επιδείξει οι ίδιοι παλαιότερα την ίδια εγκράτεια όταν έκραζαν τους τότε πολιτικούς τους αντιπάλους. Με τον τρόπο αυτό, διαφαίνεται περίτρανα ότι καλύπτουν την δυσανεκτικότηά τους στην κριτική που τους γίνεται .
Αγαπητοί συμπολίτες τα παραπάνω είναι γνωστά και μονοπωλούν τις συζητήσεις των ημερών. Κακήν κακώς(συγγνώμη για την έκφραση), θα εκλεγεί ένας από τους δύο συνδυασμούς. Πάμε στοίχημα ότι η φαγωμάρα, η ανθρωποφαγία και η τοξικότητα θα κλιμακωθούν την αμέσως επομένη των εκλογών; Έχουν όλοι τους σπείρει ανέμους και θα θερίσουν θύελλες. Θα υπάρξουν πολλοί δυσαρεστημένοι που είτε δεν θα εκλεγούν είτε θα μείνουν στην απέξω (if you know what I mean) που δεν θα έχουν από πού να πιαστούν γιατί έχουν ανεπιστρεπτί εγκαταλείψει την σταθερότητα του ρομαντισμού, του ανιδιοτελούς, του αυθεντικού. Έχουν εγκαταλείψει ιδεολογίες, σταθερές, φίλους, συντρόφους, συναδέλφους. Έχουν απογοητεύσει πολύ κόσμο που τον έβαλαν παλαιότερα στο τρυπάκι να τους υποστηρίξουν, να τους ακολουθήσουν, να τους χειροκροτήσουν, να συμπορευτούν, να τους αναθέσουν την εκπροσώπηση στην μικρή μας κοινωνία.
Τα συμπεράσματα, επιγραμματικά από την παρούσα συγκυρία στην μικρή μας πόλη, είναι αποκαρδιωτικά:
- Λείπουν σε όλα τα επίπεδα οι ηγέτες. Δεν αναφέρομαι μόνο στους επικεφαλής των συνδυασμών των αυτοδιοικητικών ή σε αυτούς που προσπάθησαν να συγκροτήσουν συνδυασμό και δεν τα κατάφεραν. Αυτοί που παρουσιάζονται ωσάν ηγέτες και θα έπρεπε να δείχνουν τον δρόμο στα κοινά, τα πολιτικά (τα του πολίτη) στην πόλη μας, αποδείχτηκαν και φαίνονται καθημερινά ολίγιστοι. Για τους βουλευτές, εν ενεργεία και υποψήφιους, ακούγονται ανοιχτά οι κατηγόριες ότι δεν βλέπουν με καλό μάτι την πολιτική άνοδο και ανάδειξη στην πόλη του οποιουδήποτε άλλου που θα μπορούσε με οποιονδήποτε τρόπο να ηγηθεί κάπου, γιατί θα μπορούσε να τους φάει τη θέση. Άρα μάλλον παρακωλύουν παρά αναζητούν την ανάδειξη ενός ηγέτη για την πόλη. Από την άλλη, άνθρωποι με χαρίσματα που θα μπορούσαν να ηγηθούν και να εμπνεύσουν κόσμο, βλέπουν όσα γίνονται και δεν θέλουν να μπλέξουν με σαλτιμπάγκους, επαγγελματίες, κοντόφθαλμα ραμολιμέντα της εξουσίας, αυτόκλητους σωτήρες που χρόνια τώρα αυτοπροτείνονται ως μόνοι ικανοί και αδιάφθοροι, ορεξάτοι και πρόθυμοι για δουλειά (επ' αμοιβή βεβαίως βεβαίως).
- Ποτέ τα τελευταία χρόνια πολλώ δε μάλλον τώρα, δεν συζητήθηκαν προγράμματα και εναλλακτικές δημόσιες πολιτικές που να φορούν την πόλη. Οι υποψήφιοι με πρώτους τους επικεφαλής των, δείχνουν μόνο να ορέγονται και να νοιάζονται αποκλειστικά για την νομή της εξουσίας και τον διαμοιρασμό των κονδυλίων του προϋπολογισμού που συνοδεύει την διακυβέρνηση της πόλης. Θα σκεφτεί ο πονηρός: μήπως και για αυτό η ευκολία της απάρνησης ιδεολογιών, δεσμεύσεων, παλαιοτέρων θεσμικών τοποθετήσεων, θέσεων, θεσμών και αρχών; Μήπως γι' αυτό η πρεμούρα για εκλογή με κάθε τρόπο, θεμιτό και αθέμιτο;
- Παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης και συναισθηματικής νοημοσύνης μεγάλης μερίδας όσων σουλατσάρουν στη δημόσια ζωή , με δυσανάλογα, ακόμα μεγαλύτερη ένταση στον ψηφιακό μικρόκοσμο της πόλης. Αυτό που απλοϊκά λέγεται όταν ρητορικά διερωτόμαστε "μας περνάνε για ηλίθιους;". Η απάντηση είναι όχι. Δεν είναι σε θέση ένεκα του ναρκισσισμού τους να ασχοληθούν με το πώς είμαστε, τί πιστεύουμε και το τί είμαστε εμείς οι υπόλοιποι. ΄Όταν ασχολούνται με εμάς, πάνω μας δεν βλέπουν κάτι άλλο εκτός του αντικατοπτρισμού τους. Ασχολούνται μόνο με την επίπλαστη εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους και άπαξ και τους κριτικάρεις, σε θεωρούν θανάσιμο εχθρό τους. Άνευ πλάκας, έχουν μαζευτεί πολλοί τέτοιοι νάρκισσοι. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν στον Δημόσιο στίβο και την πολιτική, απλά αυτή την φορά παραέγινε το κακό και στην κλίμακα του μέτρου της πόλης, αποκαλύφθηκαν κάνοντας θόρυβο.
- Υπάρχει μεγάλο έλλειμα στην λειτουργία του τοπικού Τύπου. Τα τελευταία δημόσια ξεκατινιάσματα να τα πώ; ανέδειξαν ότι ο τοπικός έντυπος και ψηφιακός τύπος της πόλης άγεται και φέρεται, χρωματισμένος, μεροληπτικός, φανατισμένος, υπερεκτιμώντας την δύναμή του, θεωρώντας ότι αυτοί, οι εντόπιοι δημοσιογράφοι έχουν την υποχρέωση να πάρουν θέση και να διαδώσουν την άποψή τους σαν τη μοναδική, αυθεντική αλήθεια, σερβίροντάς την ραφιναρισμένη (υποτίθεται) και διπλο και τριπλο τσεκαρισμένη. Άρα πώς γίνεται το μαγικό να διαβάζουμε για δυο ή ακόμα και για τρεις διαφορετικές αλήθειες ταυτόχρονα για ένα και μοναδικό γεγονός; Θα σας στενοχωρήσω συνάδελφοι, αλλά δεν βγαίνουν οι αριθμοί. 3 δεν ισούται με 1.
- Το πιο θλιβερό για μένα είναι το εξής: Δυστυχώς τίθεται εν αμφιβόλω η ανιδιοτέλεια, ο ρομαντισμός, ο εθελοντισμός και τα κίνητρα κάποιων που κινούνται φουλ δημόσια και θέλουν να προβάλλονται σε όλες τις εκφάνσεις της ενασχόλησής τους με τα κοινά. Μάλιστα την ενασχόληση αυτή την προβάλουν τώρα στις εκλογές σαν πρόκριμα της αξίας και της διαφοροποίησης έναντι των αντιπάλων υποψηφίων. Όμως όπως πολύ σωστά έγραψε σε μια ανάρτησή της στο FB φίλη μου, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα, είναι ενιαία κι αδιαίρετη. Δεν είσαι ανιδιοτελής και καθάριος εδώ, ενώ κουτοπόνηρς, μπουνταλάς και παρτάκιας εκεί! Το lovebobmbing είναι το πρώτο στάδιο της προσκόλλησης του νάρκισσου. Όταν παρέλθει ο ενθουσιασμός ο νάρκισσος αποχωρεί αφήνοντας πίσω του καμένη γη. Αφήστε λοιπόν οι νάρκισσοι μερικούς σκοπούς ιερούς και ευαίσθητους, μακριά από τους ιδιοτελείς σας σκοπούς και τον υπερβάλλον ζήλο μόνο εσείς να φαίνεστε ότι μπορείτε να "βοηθήσετε". Αναζητήστε αλλού την προβολή σας. Για να ψηλώσετε, μην πατάτε σε πλάτες ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη. Μην εξαργυρώνετε την ανάγκη τους και την αδυναμία τους σε προσωπικά οφέλη και δημοσιότητα. Οι άνθρωποι που εκμεταλλεύεστε για να δείξετε έργο, είναι σε πραγματική ανάγκη και δεν έχουν επιλέξει να είναι εκεί. Σε αντίθεση με εσάς που είδατε φως και μπήκατε.... Μπορεί να πει κάποιος ότι λανθάνω και οι σκοποί τους είναι και παραμένουν ανιδιοτελείς και σε αυτήν συγκεκριμένα την περίπτωση. Όμως, η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι μόνο τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια. Κι ο Νάρκισσος νοιάζεται μόνο πώς φαίνεται. Άσε που πολύ εύκολα βαριέται. Τα πάντα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου