Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Αρτον και θεάματα,ή αλλιώς κεκές κεκές κεκές Ι

 Το ΣΚ έγινα κατά δυό ώρες(αν μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος τις ώρες σαν μονάδες μέτρησης)σοφότερος και πιο ευτυχισμένος και κατά 1500 γραμμάρια παχύτερος.Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως:πήγα θέατρο και πήγα σουβλάκι.
Μέρος Α-Θέατρον:έχω αναφέρει σίγουρα ότι με ευχαριστεί να αφιερώνω χρόνο σε θεατρικές παραστάσεις,όπως είναι φυσικό στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη με πολύ περισσότερες επιλογές,αλλά δεν έχω χάσει παρά ελάχιστες από τις παραστάσεις του ΑΘΟΑ αλλά και του Μακρυγιάννη.Ειλικρινώς τιμώ και υποκλίνομαι στην προσπάθεια και την υπέρβαση των συμπολιτών μου,ανθρώπων που τους συναντώ την προηγουμένη και την επομένη στις δουλειές τους και που με αυταπάρνηση και κλέβοντας χρόνο από τις οικογένειές τους ή τα προσωπικά τους γούστα,με τιμάνε και μας τιμάνε προσφέροντάς μας μιά καινούργια παράσταση κάθε φορά.Η συγκεκριμένη παράσταση όπως και όλες οι προηγούμενες δεν έχουν να ζηλέψουν σε κάτι από
αντίστοιχες επαγγελματικών θιάσων,ίσα ίσα που επειδή τα σκηνικά ή τα κουστούμια γίνονται με την φροντίδα του ιδίου του θιάσου και δεν έχουν την αίγλη και τα λούσα αντιστοίχων "επαγγελματικών",ο θεατής θα μείνει περισσότερο και θα εστιάσει στο έργο και στην σκηνική παρουσία των ηθοποιών.Το έργο είναι του γνωστού Γούντι Άλεν,αρκετούς από τους ηθοποιούς σίγουρα τους ξέρετε,δεν σας λέω τίποτε άλλο,βουρ να το δείτε όσο κρατούν οι παραστάσεις.Η προσέλευση δεν θα πω αν είναι μεγάλη ή μικρή,επιλογή συνειδητή είναι του καθενός να παρακολουθήσει μια παράσταση ή να προτιμήσει έναν αγώνα ποδοσφαίρου,έναν καφέ στην πλατεία ή ένα ποτό στα σκοτεινά με δυνατή μουσική.Ότι επιθυμεί να εισπράξει ο καθένας,όπως γουστάρει να διασκεδάσει,χαίρομαι μόνο που όσους κατά καιρούς έχω πετύχει στο θρυλικό-εξιλεωμένο πλέον Φαντασία ή στο κτίριο του Μακρυγιάννη ή το καλοκαίρι στο θεατράκι του κάστρου,φεύγουν με ένα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά και ο θώρακάς τους 3 εκατοστά πιο πλατύς από τις βαθιές ανάσες που πήραν,γελώντας,αναστενάζοντας βαριά ή τεντώνοντας το κορμί τους για να δουν τους ηθοποιούς καλύτερα.
Μέρος Β-μασαμπούκα:Μετά το θέατρο και αφού συνεχάρην(όπως γίνεται παραδοσιακά κάθε φορά) τους συντελεστές της παράστασης,ο δρόμος με έφερε διόλου τυχαία,για τρίτη ή τέταρτη φορά τις τελευταίες 10 ημέρες στον χορηγό της παράστασης,στο Πάμε Σουβλάκι.Άλλος κόσμος,άλλος πλανήτης εκεί!Από τους ερασιτέχνες που θέλουν να μοιάσουν σε επαγγελματίες,πήγα σε επαγγελματίες που πρέπει να τους μοιάσουν όλοι οι ερασιτέχνες.Τι σουβλάκι ήταν αυτό;!Και μεγάλο και ζουμερό και νόστιμο!Το μαγαζί προσφέρει ότι πολύ τίμια διαφημίζει:σουβλάκι με φέτα ψωμί,πατάτες αν θέλεις,τυροκαυτερή homemade ή τζατζίκι,μέχρι εκεί.Μπριζόλα ή μπιφτέκι θα δοκιμάσω όταν βαρεθώ να τρώω τα σουβλάκια  ανά τρία,πράγμα μάλλον απίθανο.
Συνοψίζοντας κάνω διαφήμιση όχι γκρίζα,αλλά καραέγχρωμη και σας προτρέπω όλους να πάτε ΑΘΟΑ και να πάτε σουβλάκι.Δεν τα πήρα από κανέναν από τους δύο,αν έχετε παράπονο ή διαφωνία,γράψτε ακριβώς από κάτω.
  Σε αντίθεση  με την τίμια δουλειά και την προσφορά των καλλιτεχνών του ΑΘΟΑ και του Σουβλακίου,θα επανέλθω προσεχώς με ανάρτηση με τίτλο κεκές κεκές κεκές ΙΙ σε ατιμίες,αχάριστους άχρηστους κεκέδες που κοροϊδεύουν τον κόσμο ολάκερο,αλλά πρωτίστως κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου