και να θέσει για το νέο έτος στόχους.Φέτος για καλή μας τύχη,μας απαλλάξανε από τις βαθυστόχαστες εντρυφήσεις και τον εξαναγκασμό σε αποδόμηση του είναι μας και έλεγχο του εγώ μας.Εννοώ ότι με τις 48 απανωτές σφαλιάρες που μας δώσανε,σιγά μην καθίσω και γω και όλοι οι γύρω μου να επιπλήξω τον εαυτό μου και να τον κάνω ντα.Αλλά βρε αδερφέ,δεν μπορώ να χωνέψω πως φτάσαμε ως εδώ.Κάνω flashback στο παρελθόν μου,όχι πολύ μακρυά,6 χρόνια πίσω και μας θυμάμαι εμένα και τους γνωστούς μου,πραγματικά ευτυχείς και ανέμελους.Δυστυχής δεν είμαι σήμερα,αλλά την ανεμελιά μου με πείσανε να την ξεχάσω.Φέρνω στο μυαλό μου τον εαυτό μου και ανθρώπους που ξέρω το 2004,συμμετείχαμε ενεργά στους ολυμπιακούς αγώνες(όχι σαν αθλητές,αλοίμονο,σιγά μην έγραφα σε μπλογκ τώρα αν ήμουν αθλητής ολυμπιακών επιδόσεων) και νιώθαμε ότι είχαμε πιάσει τον παππά από τα......γένια.Και τι όμορφη που έγινε η Αθήνα και η γέφυρα του ρίου και η κακιά σκάλα και η αττική οδός και η εγνατία και να σε λίγα χρόνια η ιονία στάνταρ,Αρτα-Αθήνα 2 μιση ώρες και πάρτε τα αδερφές 'Αγγλοι δημοσιογράφοι με τα πικρόχολα ρεπορτάζ σας και πάρτα Γαλλία με το Euro και μια γενική ανάταση που και τα καφεδάκια μας πίναμε και τα ουζάκια μας με την παρέα και τα ποτάκια και τις διακοπές το καλοκαίρι και όλα μέλι γάλα.Πιό παλιά,το 2000 σε διακοπές ήμουν ,με δύο φίλους Αρτινούς και ξυπνώντας το πρωΐ,μένω παγωτό,βλέποντας τον έναν από τους δυο φίους μου να διαβάζει ξαπλωμένος την Ημερησία που την αγόρασε πριν μια ώρα,μαζί με τυρόπιτες και χυμούς για μας τους πτωχούς που δεν διαθέταμε χαρτοφυλάκιο.Τον συγκεκριμένο,αν τον ρωτούσες τι εστί πινάκιο πριν την ενασχόλησή του με τον Ναό(ένας είναι ο Ναός)θα σου έλεγε το πιάτο που τρώμε τις φακές.'Ελα όμως που πονηρός ο βλάχος,έσμπρωξε τις οικονομίες σε χαρτιά(όχι blue chips,αλλά τα άλλα τα γρήγορα)και μόλις έπιασε τον στόχο του νταμπλ σκορ,εν μέσω γενικής κατακραυγής,ρευστοποίησε.Και στην παρούσα,χαίρεται το αυτοκινητάκι του και το ανακαινισμένο λουξ σπιτάκι του,σε αντίθεση με τόσα βόδια που θέλανε να τετραπλασιάσουν το αρχικό κεφάλαιο και δουλεύουν για να ξεχρεώσουν δάνεια που πήραν για να ρεφάρουν την χασούρα.Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να χωνέψω πως φτάσαμε σαν υπνωτισμένοι ως εδώ,λες και είναι αλήθεια τελικά ότι κάθε απόγευμα μας ψεκάζουν με χημικά για να μας αποβλακώσουν,με τα αεροπλάνα που πετάνε από πάνω μας και αφήνουν ίχνη από τα τοξικά.Δεν μπορώ να διανοηθώ,δεν βρίσκω εξήγηση,εδώ και οι γείτονες οι Αλβανοί που δεν μπορείς να πεις,ήταν στερημένοι τόσα χρόνια με τα απολυταρχικά καθεστώτα,μέχρι και αυτοί,πήραν γρήγορα γραμμή την απατεωνιά με τις πυραμίδες και οι νεόπτωχοι εμείς (που μας προσφωνούσαν νεόπλουτους για να καμαρώνουμε)όταν έλεγαν για πυραμίδα στο χρηματιστήριο,νόμιζαμε πως εννοούσαν αδερφοποίηση με αυτό του Καΐρου για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.Και μετά την μεγάλη κατρακύλα,με τις υπουργικές ευλογίες και συστάσεις,έχωνε ο κοσμάκις μέχρι να ξεμείνουν τελείως από φράγκα και τα Ταμεία μαζί με κυβερνητική προτροπή,τα αποθεματικά τους τα κάνανε κομφετί και σερπατίνες στη Σοφοκλέους.
Θυμάμαι στο γυμνάσιο και στο λύκειο,όταν ήταν η ώρα να παραλάβουν οι γονείς τους βαθμούς μου,είχα μια αγωνία(ένεκα φιλοτίμου)για το πως θα με αξιολογήσουν οι καθηγητές.Εγώ φυσικά ήξερα ότι δεν είχα αλλάξει σε τίποτε από τα προηγούμενα εξάμηνα,την προσπάθειά μου την έκανα,αδιάφορος δεν ήμουν,μέτριος μαθητής,χωρίς να δημιουργώ προβλήματα με τους καθηγητές,μαγείρεμα και έξωθεν βοήθεια έπεφτε στα διαγωνίσματα,αλλά στις επιδόσεις μου δεν είχα αποκλίσεις.Εξαρτώνταν όμως κάθε φορά ποιος καθηγητής θα παρέδιδε τους βαθμούς:άλλος με έβρισκε εξαίρετο,άλλος μέτριο και άλλος ότι μου πρέπει μεγαλύτερη προσπάθεια.Και ανάλογη βέβαια ήταν και η αντίδραση των γονιών μου,άλλοτε επιβράβευση με δώρα και παροχές και άλλοτε μουρμούρα και έλεγχος.Αυτή την εικόνα έχω και σήμερα για την κατάσταση που επικρατεί και μας ταλαιπωρούν.Στον ρόλο του μαθητή όλοι εμείς οι κακομοίρηδες που μας έλαχε να μας βαθμολογήσουν οι Ευρωπαίοι αξιολογητές,οι γονείς μας είναι ο ΓΑΠ με σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο και οι καθηγητές τρεις της τρόικας(μαθηματικά-φυσική-χημεία) και η στρίγγλω καθηγήτρια των γερμανικών με τον τζόβενο κοντοπίθαρο καθηγητή των γαλλικών που μας πάει κιόλας.Ιστορία μείναμε μετεξεταστέοι,αλλά ισοφαρίσαμε με τα αρχαία που τα παίζουμε στα δάκτυλα και των τεσσάρων άκρων.Γυμναστική λαδώσαμε τον καθηγητή και μας έβαλε 19.Εμείς λοιπόν δεν κάναμε τίποτε διαφορετικό τόσα χρόνια,στο κουδούνι μέσα στην τάξη,όσα μας δίνανε για χαρτζιλίκι τα καταναλώναμε στο κυλικείο,το φροντιστήριό μας για τόνωση της παραοικονομίας,αλλά το ξέρανε και οι δάσκαλοι,ήταν κι αυτοί μέσα στο κόλπο,σ'αυτούς κατέληγαν τα ωραία λεφτουδάκια του μπαμπά.Τι έγινε ρε παιδιά και άλλαξαν ξαφνικά τροπάρι οι καθηγητές;Και γιατί μόνο σε μας τόση κακία;Και η Σοφία που της αρέσουν τα Ιταλικά,τα ίδια μαγειρέματα κάνει στα διαγωνίσματα και ο Νίκος ο κολλημένος με τους Ιρλανδούς U2 τις ίδιες επιδόσεις έχει με μένα,απλά απεχθάνεται το κλαρίνο και ο Μιχαήλ που ήρθε πρόπερσι στην τάξη από την μαρτυρική μεγαλόνησο στα ίδια επίπεδα με μένα κινείται και ο Γιώργος που υποστήριζε την εθνικής Ισπανίας στο μουντιάλ τις ίδιες ώρες με μένα διάβαζε.'Ολοι στην τάξη στα ίδια επίπεδα,γιατί τα βάλανε με μένα οι καθηγητές;Και αυτοί οι γονείς μου(δες πολιτικοί),με μένα είναι ή με τους άλλους;Αυτοί δεν μου καθόριζαν όλες τις χρονιές το πρόγραμμα;Διάβασε μου λέγανε,διάβαζα.'Αραξε τώρα μην πάθεις υπερκόπωση μου λέγανε,άραζα και γω.Φάε από τα έτοιμα,έχουμε μου λέγανε,δώστου φαγητό εγώ.Τώρα γιατί μου ζητάνε τον λόγο και με στέλνουν με το στανιό σε διαιτολόγο και χαρτζιλίκι γιόκ;Και τα δικά τους έξοδα,ανέγγιχτα,έτσι;Τα δικά τους δικά τους και τα δικά μου δικά τους.Τα λούσα τους,τις διακοπούλες τους,τα φαγητάκια τους,καινούργιο αυτοκίνητο ο μπαμπάς κινητό τηλέφωνο με άπειρες ώρες ομιλίας κι εγώ σταχτοπούτος.
Κάπως έτσι κάνω τον απολογισμό μου φέτος και λέω πως έγινε ρε παιδιά;Ούτε που πήρα γραμμή,σαν να αποκοιμήθηκα μέτριος προς τον καλό μαθητή και ξύπνησα στην ίδια τάξη στουρνάρι.Και οι γονείς λες και παίρνουν ληγμένα!Δεν τους αναγνωρίζω,θα με αποκληρώσω μόνος μου από δαύτους.
Δεν μου αρέσει να μιζεριάζω,θέλω να μαι ευχάριστος,αλλά δεν βοηθάει και ο καιρός και οι παραστάσεις γύρω μου.Πήγα και γω στα ΙΚΕΑ προχθές για να ξεδώσω σε shopping therapy.Φτάνοντας στο παρκινγκ και μαθημένος από Αθήνα,Θεσσαλονίκη,είπα ότι με τόσα αυτοκίνητα,οπλιστείτε όλη η παρέα με πολλή υπομονή,στα ταμεία θα γίνεται της πιπίτσας.Αμ δε.Χρόνος αναμομής στα ταμεία:0 δευτερόλεπτα,όταν πέρυσι ίδιες μέρες χρειαζόταν στην Αθήνα να περιμένω πάνω από μισή ώρα,Ξέρετε που είχε ουρά;Στα hot dog.1 ευρώ αναψυκτικό και hot dog.Πανηγύρι!Και στα Jumpo μια από τα ίδια.Άτυχα τα αναδεχτούδια φέτος,ο νονός δεν έχει να ξοδέψει.Και πως να χει να πάρει δώρα,αφού το δώρο του το κόψανε και του μπαμπά και του παππού και του νονού.Η μοναδική αχτίδα φωτός σε όλη την απογοήτευση των ημερών,μια φίλη που με πήρε τηλέφωνο χθές και μου είπε περιχαρής ότι φέτος για να ξεδώσει και να κάνει χαρούμενους τους δικούς της,αγόρασε για πρώτη φορά γουρουνόπουλο και σκέφτηκε να με ρωτήσει(καθότι με θεωρεί γκράντε σεφ επιπέδου στείλε-με-στην-Μανωλίδου και βάλε) πως να το μαγειρέψει ψητό στον φούρνο.Αν ακολουθήσει τις οδηγίες μου θα διαπρέψει και θα κάνει ανέμελες διακοπές και το χει ανάγκη να ξεκουραστεί από τις δύο δουλειές που εργάζεται 7 το πρωϊ με 9 το βράδυ για να τα φέρει βόλτα η ίδια και οι απολυμένοι γονείς της,ένα βήμα πριν την πολυπόθητη σύνταξη ήταν.Χρόνια της πολλά λοιπόν,χρόνια πολλά και σε μας,όλους μας,καλές γιορτές,ξεκουραστείτε,μαζί θα πίνουμε καφεδάκια και ποτάκια,μόνο που μετά τις γιορτές μας περιμένει πάλι ο δάσκαλος και πάω στοίχημα δεν θα χει κοιμηθεί και πάλι καλά το βράδυ και θά ναι και νευριασμένος που δεν του κάθεται η γυναίκα του....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου